Και ήρθε η 5η ενότητα στη Β΄ Δημοτικού
(Πάμε για ψώνια;)
που μαθαίνουμε τους μήνες και τις εποχές.
Και σκέφτηκα, δεν κάνουμε μια ωραία γωνίτσα;
Και έδωσα σε κάθε παιδί μια φωτοτυπία να τη χρωματίσει.
Έπειτα τα κολλήσαμε σε διαφορετικά χαρτόνια,
ένα χρώμα για κάθε εποχή.
Η σειρά των αριθμών είναι λίγο μπερδεμένη
αλλά ήθελα να κάθονται καλά οι εποχές.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι...
Πολλές φορές μπαίνω στον πειρασμό
να φτιάξω κάτι μόνη μου
και τα παιδιά απλά να το βλέπουν.
Όμως, τα τελευταία χρόνια έχω καταλήξει
πως πρέπει να υπάρχει ισορροπία
ανάμεσα στο δάσκαλο και τα παιδιά στους τοίχους.
Και εξηγούμαι.
Δεν μπορεί να είναι μόνο τα έργα των παιδιών
π.χ. οι ζωγραφιές τους, οι εργασίες τους στους τοίχους.
Χρειάζεται και ο δάσκαλος το χώρο του
για τις αριθμογραμμές, τους κανόνες κ.λπ.
Τα παιδιά πρέπει να έχουν συμμετοχή,
δε μπορεί να είναι μόνο θεατές.
Έχω κι έναν δεύτερο προβληματισμό...
Θα μπορούσα να δώσω μια σελίδα λευκή σε κάθε παιδί
και να ζωγραφίσει κάτι σχετικό με το μήνα
που θα του αναθέσω.
Θα ήταν πράγματι μια πολύ δημιουργική εργασία.
Έχω όμως στο μυαλό μου αρκετά παιδιά
που θα δυσκολευόντουσαν τρομερά στο τόσο ελεύθερο.
Άρα?
Ισορροπία και σε αυτό.
Άλλες εργασίες είναι ελεύθερες
για τα πιο δημιουργικά μυαλά
και άλλες είναι πιο καθοδηγούμενες
για να αισθάνονται όλοι όμορφα!
Συμφωνείτε;
Υ.Γ. Παρακάτω, όπως θα διαπιστώσετε από το χρώμα του προσώπου του κοριτσιού,
σαν δασκάλα έχω επιτύχει!!!
Τα παιδιά έρχονται με τέτοια χαρά το Σεπτέμβριο... Μπλαβιασμένα.
Μπλε απ' το κακό τους?
Πώς μπορεί να ερμηνευθεί μια τέτοια ζωγραφιά?
Όπως και να 'χει αφήνουμε τον - την καλλιτέχνη
να εκφραστεί ελεύθερα!
Κάπως έτσι θα ξεκίνησε και ο Βαν Γκογκ...
:-)
