Θήκη για εξωτερικό σκληρό δίσκο

Η αδελφή μου η Καλλιοπίτσα, κάθε φορά που θέλει να της φτιάξω κάτι 

μου λέει περίπου τα εξής:

"Βρε Ιωάννα, τώρα που χειμωνιάζει, κρυώνουν τα πράγματα 

μέσα στην καλοκαιρινή τσάντα που μου είχες φτιάξει..."

μετά από λίγους μήνες...

"Κοίτα, σκάνε τα καημένα μέσα στην κοτλέ τσάντα..."

Και γενικά έχει την τάση να "ξυπνάει" τα αντικείμενα προς όφελός της!

Καταλαβαίνετε τι τραβάω...

Αυτή τη φορά της "μίλησε" ο εξωτερικός σκληρός δίσκος. 

Κάτι έπρεπε να κάνω. Να τον αφήσω γυμνούλη?

Δεν το μπορούσα... Τέτοιο κακό να μη μας βρει...

Αποφάσισα, λοιπόν, να σας δείξω πώς το έφτιαξα 

μήπως και κάποιος άλλος σκληρός δίσκος εκεί έξω ...κρυώνει!  :-)

Θα χρειαστούμε:

- 1 κομμάτι τσόχα 20εκ. Χ 30εκ.

(Όχι την πολύ λεπτή. Μπορείτε να βρείτε στα ΜΑΧ πιο παχιά)

-  λεπτές τσόχες σε διάφορα χρώματα

-  1 κομμάτι κορδέλα 22εκ.

- 1 κομμάτι κορδόνι (ποντικοουρά) περίπου 12εκ.

-  1 κουμπί

-  νήμα για κέντημα

-  βελόνα, ψαλίδι, ραπτομηχανή

Πώς θα το φτιάξουμε:

Επιλέγουμε το σχέδιο που θέλουμε 

και κόβουμε τα κομματάκια της τσόχας.

Κολλάμε με κόλλα υφάσματος τα κομματάκια μας 

πάνω στην παχιά τσόχα για να μην κουνιούνται 

και τα γαζώνουμε. 

(Αν δεν έχουμε κόλλα μπορούμε να τα κολλήσουμε με εκείνο το υλικό που είναι σαν αράχνη. Σιδερώνουμε πολύ προσεκτικά και σε χαμηλή θερμοκρασία γιατί οι τσόχες μπορεί να καούν. Γι' αυτό ίσως είναι καλό να βάλουμε από πάνω ένα παλιό υφασματάκι.)

Το συγκεκριμένο λογότυπο επιλέχθηκε γιατί το Καλλιοπάκι είναι Mac lover...

Πάνω από το σχέδιό μας και στην άκρη της τσόχας γαζώνουμε την κορδέλα 

γυρνώντας την πίσω 1εκ. από την κάθε πλευρά.

Στο κάτω μέρος της τσόχας βρίσκουμε το κέντρο 

και το σημειώνουμε.

Σ' αυτό ακριβώς το σημείο γαζώνουμε το κορδόνι, σα θηλιά.

Γαζώνουμε πάνω από το κορδόνι

ένα κομμάτι τσόχας για να μη φαίνεται άσχημο.

Διπλώνουμε την τσόχα στη μέση και φέρνουμε τη θηλιά 

στο μπροστινό μέρος.

Σημειώνουμε πάλι στο κέντρο 

το σημείο που θα ράψουμε το κουμπί.

Ράβουμε το κουμπί.

Κεντάμε τις 3 πλευρές (τις δύο ανοικτές και την κάτω)

με βελονιά φεστόνι.

Τα κορίτσια του www.ftiaxto.gr

δείχνουν πολύ αναλυτικά αυτή τη βελονιά.

Η θήκη μας είναι έτοιμη!

Για τον τοίχο κολλητά... (Νο 4)

Αχ, αυτές οι καταλήξεις και η ορθογραφία τους...

Τι να τις κάνουμε; 

Tις κάναμε μπαλόνια κι αυτά πήγαν και κόλλησαν 

στον τοίχο της τάξης μας (!) για να μας θυμίζουν 

πώς γράφονται και ποια ρήματα εξαιρούνται 

απ' την παρέα τους...

Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή τα παιδιά 

θα τα κάνουν δικά τους...

Ιστορική ..."μπουγάδα"

Σήμερα που έχει καλό καιρό λέω να βάλω μπουγάδα...

τα άπλυτα της ιστορίας!

:-)

Μια όμορφη γωνιά για την τάξη μας

σχετική με το μάθημα της ιστορίας.

Θα χρειαστούμε:

Καρφιά, σφυρί, σκοινί, μανταλάκια 

και κάτι για να κρεμάσουμε!

Στην αρχή την είχα βαφτίσει "η γωνιά της ιστορίας"

μετά όμως από απαίτηση των παιδιών 

ξαναβαφτίστηκε η γωνιά μας...

Τώρα, για να πω όλη την αλήθεια 

ο τίτλος "ιστορική μπουγάδα" 

ανήκει στην κυρία Μερόπη από τη Ρόδο, 

(η οποία έφτιαχνε και το καλύτερο γλυκό του κουταλιού...)

που έκανε το μάθημα της ιστορίας ως εξής:

Έκοβε χαρτονάκια περίπου μισό Α4 

και έγραφε πάνω τους τις λέξεις - κλειδιά του μαθήματος.

Τα μοίραζε στους μαθητές την ώρα της εξέτασης 

και εκείνοι έλεγαν ό,τι σχετικό γνώριζαν. 

Αφού τελείωνε το μάθημα κρεμούσαν όλα τα χαρτονάκια 

σ' ένα σκοινί το οποίο στο τέλος της ενότητας 

σήκωνε όλες τις λέξεις - κλειδιά από όλα τα μαθήματα. 

Εξαιρετική ιδέα!

Ας γυρίσουμε όμως στα δικά μας άπλυτα...

Φέτος ανακάλυψα τι θα μπορούσα να κάνω με το χαρτί του μέτρου από το ΙΚΕΑ. Οικονομικό και μπόλικο! Α! και ...ευκολοφόρετο γιατί είναι στενούλι. Δεν είναι εκείνο το χαρτί του μέτρου που πρέπει να βάλεις 3 θρανία μαζί για να το ακουμπήσεις πάνω... Αυτό το καημένο χωράει και σε ένα!

Αποφάσισα, λοιπόν, να το αξιοποιήσω για να φτιάξω μια ιστορική γραμμή για τους περσικούς πολέμους.

(Έχω να εξομολογηθώ κάτι... Αυτή η απόφαση ήταν από αυτές που παίρνει μια απελπισμένη δασκάλα που θυμάται με δυσκολία ημερομηνίες και γεγονότα και κλέβει ματιές όταν θέλει να κάνει μια μικροεπανάληψη στα προηγούμενα, έτσι βρε αδερφέ, για να μην ξεχνιόμαστε...)

    

Και αφού είχα πάρει φόρα με το χαρτί του μέτρου

σκέφτηκα να φτιάξω κι ένα για την Αθήνα

με το Σόλωνα, τον Κλεισθένη και τον Περικλή 

και τι έκανε ο καθένας.

Μια μαθήτρια μού έφερε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι

το KIDePEDIA, 

που έχει ένα τέλειο πατρόν για να φτιάξουμε τις δικές μας τριήρεις!

Αφού τις φτιάξαμε τις κρεμάσαμε κι αυτές...

Και τώρα θα σας παρουσιάσω το φοβερό ΜΟΥΣΕΙΟ μας!!!

Στις διακοπές των Χριστουγέννων, είχα βάλει σαν εργασία για την ιστορία να κατασκευάσει κάθε παιδί μια μακέτα ενός αρχαιοελληνικού ναού χρησιμοποιώντας ό,τι υλικό θέλει και ζητώντας βοήθεια από όποιον θέλει!

Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα να μου φέρουν τέτοιες εργασίες... 

Αυτή την εργασία θα την ονόμαζα family project 

ή στα ελληνικά, 

...οικογενειακή υπόθεση!!!

:-)

Και πιστεύω πως είναι καλό κάποιες φορές 

να στέλνουμε εργασίες στο σπίτι που ξέρουμε 

πως θα ασχοληθεί όλη η οικογένεια. Γιατί όχι; 

Έπρεπε να δείτε με τι καμάρι έφερναν τα παιδιά

το ναό τους στο σχολείο!

    

  

  

 

  

Αυτά με την ιστορία...

Καλη σας ημέρα και καλό σαββατοκύριακο!!!

 

Τα "σούπερ εργαλεία" του δασκάλου... (4)

Θα μου πεις μια ιστορία;

ή αλλιώς το κουτί της "έμπνευσης"...

Σήμερα θα μιλήσουμε για την παραγωγή γραπτού λόγου 

και πώς μπορούμε να κάνουμε αυτή την ώρα πιο ελκυστική για τα παιδιά. 

Πώς γράφουμε ένα παραμύθι;

Πολλά παιδιά όταν ξεκινούν να γράψουν μια ιστορία

φέρνουν στο μυαλό τους τις ταινίες που έχουν δει τώρα τελευταία

ή ακόμα χειρότερα (ε, ήμαρτον!) τα βιντεοπαιχνίδια 

που παίζουν στις διάφορες παιχνιδομηχανές...

Βγάζω καπνούς από τα αυτιά μου!!!

Χάθηκαν τα ωραία παραμυθάκια που υπήρχε το καλό 

που προσπαθούσε να νικήσει το κακό;

Ο "Τζακ Σπάροου" και εκείνος ο κακός με το "δε θέλω να θυμάμαι" όνομα

εξορίστηκαν από την τάξη μου.

Τους έκλεισα την πόρτα και απαγόρευσα στα παιδιά οποιαδήποτε σχέση μ' αυτούς

την ώρα που προσπαθούν να γράψουν μια δική τους ιστοριούλα...

Ωραία.

Τι θα κάνουμε όμως τώρα?

Απο πού θα πάρουμε μια ιδέα;

Η φαντασία  και οι ιδέες 

είναι σύμμαχοι στη συγγραφή

που έρχονται αν τις απαιτήσεις 

και τις καλέσεις...

Γι' αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να τις φυλακίσω σ' ένα κουτί 

και να το κουβαλάω μαζί μου 

όποτε είναι να γράψουμε κάτι ολόδικό μας!!!

Το κουτάκι μου μέσα έχει μέσα διάφορες εικόνες που έκλεψα από μια υπέροχη ιστοσελίδα.

www.storybird.com

Πρόκειται για μια σελίδα που σου δίνει τη δυνατότητα να φτιάξεις ένα παραμύθι 

προσφέροντάς σου έτοιμη την εικονογράφηση.

Μπορείς να επιλέξεις τις εικόνες που θα βάλεις στις σελίδες σου, 

να γράψεις το κείμενό σου στα ελληνικά και έπειτα να το δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο.

Θα μπορούσε να γίνει πολύ ωραία εργασία με τους μαθητές μας στο εργαστήριο πληροφορικής.

Και συνεχίζω με το κουτάκι μου.

Αραδιάσαμε τις εικόνες σ' ένα βοηθητικό θρανίο που υπάρχει στην τάξη

και σηκώθηκαν όλα τα παιδιά σε ομάδες των 4 για να δουν τις εικόνες.

Καθε παιδί μπορούσε να διαλέξει μία ή δύο εικόνες και να "χτίσει" το παραμύθι του

πάνω σε αυτές τις εικόνες.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες διαβάστηκαν όλες μέσα στην τάξη,

και κάθε παιδί κέρδισε το χειροκρότημα των συμμαθητών του!

Έχω καταλάβει πως αποκτά άλλη αξία η εργασία όταν κάποιος την ακούει...

Oι ιστορίες που ακούστηκαν σήμερα ήταν πολύ όμορφες 

και ευτυχώς γλιτώσαμε τον Τζακ Σπάροου... :-)

Ζωγραφική που ...γαργαλάει τη φαντασία!

Όταν τα παιδιά ασχολούνται με κάτι δημιουργικό 
κερδίζουν πολλά. 

Η ελεύθερη ζωγραφική σίγουρα τα βοηθάει πολύ
και αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι.

Και οι φωτοτυπίες όμως, που απλά το παιδί χρωματίζει την εικόνα έχουν την αξία τους...
Το αναφέρω αυτό γιατί νομίζω πως από αρκετούς δασκάλους
έχουν ποινικοποιηθεί ως άχρηστες... Σε αυτό λίγο διαφωνώ...
Το παιδί που δεν πιάνει και πολύ το χέρι του, βλέπει ένα όμορφο αποτέλεσμα και το χαίρεται.
Δεν είναι κακό, λοιπόν, πού και πού και αυτό...

Το κακό είναι να μην αφήνεται ποτέ η φαντασία ελεύθερη 
να τρέξει πάνω στο χαρτί...

Και μπαίνω τώρα στο ψητό για να δικαιολογήσω κάπως τον τίτλο της ανάρτησης.
Η αγαπημένη μου συνάδελφος Σοφία, έφερε στο σχολείο ένα υπέροχο βιβλιαράκι
που έχει μέσα ημιτελείς ζωγραφιές. Κάθε σελίδα σού ζητάει να συμπληρώσεις κάτι.
Σκέφτηκα, λοιπόν, στο ντοσιέ γι' αυτούς τους μαθητές που τελειώνουν γρήγορα τις εργασίες τους
(βλ. προηγούμενη ανάρτηση http://www.velonakaiklosti.blogspot.com/2012/02/3.html)
να προσθέσω και μερικές τέτοιες ζωγραφιές.
Είναι τέλειες αυτές οι σελίδες γιατί εξάπτουν τη φαντασία!
Κι εμείς θέλουμε τα παιδιά μας να σκέφτονται... Να τα τσιγκλάμε και να τα ξυπνάμε...
Άσε που γλιτώνεις και την ερώτηση:
"Τι να ζωγραφίσω πάλι, κυρία;"
:-)

Περί επιτυχίας...

(Σσσσ... Κλεμμένο από την ανηψιά Φωτεινή... Σ' ευχαριστώ πολύ!!!)