Φιλμάκι για έναν δημιουργικό δάσκαλο,
που ζωντανεύει το μάθημά του με χίλιους δυο τρόπους.
Για έναν δάσκαλο που ασχολείται με τα παιδιά...,
ακούει τα παιδιά..., "ξυπνάει" τα παιδιά..., κερδίζει τα παιδιά...
Βλέποντας το φιλμ θα ήθελα ΚΑΙ να είμαι μαθήτρια σε μια τέτοια τάξη
ΚΑΙ να έκανα κάτι αντίστοιχο με τους μαθητές μου....
Άλλωστε, νομίζω πως το Υπουργείο Παιδείας
θα στήριζε 100% οικονομικά μια τέτοια προσπάθεια.
Σάμπως τι χρειαζόμαστε?
Καμμιά δεκαριά στολές για κάθε μαθητή μας,
τριάντα κουμπούρια, σαράντα γιαταγάνια,
στολή αστροναύτη και ινδιάνου για το δάσκαλο,
Μπουμπουλίνας, βυζαντινής αυτοκράτειρας για τη δασκάλα,
δυο τρία κανόνια, μία αυλή σαν το Hyde Park.
Ξεχνάω κάτι?
Δε νομίζω... Αυτά...
Αγαπητοί συνάδελφοι όμως, μην απογοητευόμαστε...
Και με τα ελάχιστα υλικά και τις υποδομές που διαθέτουν τα σχολειά μας
μπορούμε να κάνουμε το μάθημά μας
πολύ πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό για τα παιδάκια μας...
Κέφι και πολλή φαντασία χρειάζεται...
;-)
Υ.Γ. Θέλω κι εγώ μια τέτοια στριφογυριστή καρέκλα στην τάξη μου!
Αχ... το μάθημα της ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο αγαπημένο μου.
Το μάθημα που με ξετρελαίνει...
(Κι όσο σκέφτομαι ότι όταν έδινα Πανελλαδικές φοβόμουνα μην τύχει και μπω στο Ιστορικό Αρχαιολογικό...
Τώρα ζηλεύω όσους το τελείωσαν αυτό το τμήμα!)
Πιστεύω, πάντως, ότι όσο πιο πολύ αγαπάμε εμείς ένα μάθημα, τόσο πιο προσφιλές γίνεται και για τους μαθητές μας.
Η ιστορία προσφέρεται για βιωματικά σενάρια! Ζωντανεύοντας το χτες, πατάμε πιο γερά για το αύριο...
Είναι τα πρόσωπα πίσω από τα γεγονότα, άνθρωποι κι αυτοί με τα όνειρά τους, είναι οι ήρωες με τις παλικαριές κι οι κατεργάρηδες με τις μπαγαποντιές τους... Ζεστοί, αληθινοί άνθρωποι. Διαβάζεις τις ζωές τους και νιώθεις να περπατάνε δίπλα σου. Τελικά, τους κάνεις δικούς σου ανθρώπους: ο Καραϊσκάκης χιμάει σαν αητός κι ας φτύνει αίμα από την αρρώστια του, ο Ιουστινιανός ξενυχτά στο γραφείο του, μισοκλείνει τα βλέφαρα και βλέπει ολόχρυση την Αγια-Σοφιά, ο Περικλής στοχάζεται κοιτώντας τη λάμψη της πόλης του από ψηλά, ο Παλαιολόγος στα τείχη χτυπά την πλάτη ενός γενναίου...
Δεν γίνεται αλλιώς...
Αν ΕΜΕΙΣ τους νιώσουμε κοντά μας, θα το νιώσουν και τα παιδιά μας.
Αχ... η ιστορία! Ένα μάθημα που σε καλεί να το αγαπήσεις, αλλιώς δεν μπορείς να το διδάξεις.
Ή το μισείς και το πετάς ή το αγαπάς και πετάς!!!!
Αυτην την ταινία θέλω να τη δω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία ειναι το αγαπημενο μου μαθημα...Ειδικα φετος που εχω Γ δημοτικου
Να τη δεις, Άννα, θα σε ενθουσιάσει! Άσε που από ό,τι σε κόβω και σένα :-) θα πάρεις ιδέες τις οποίες στάνταρ θα υλοποιήσεις στην τάξη σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή