Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

"Είσαι κι εσύ στη λίστα μου!" (διακόσμηση πόρτας)


Κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ, και όοοοοοοολοι μας!!!

Έτσι από αντίδραση 
γι᾽αυτό το "και δε μας καταδέχεται" 
που ποτέ μου δε συμπάθησα. 
Κοτζάμ Άγιος είναι δυνατόν να μη μας αγαπάει???

- Κάτι μου είχε πει να κάνω αυτός με τα κόκκινα, 
αλλά δε μπορώ να θυμηθώ...

- Πόσο μ᾽ αρέσουν οι χιονονιφάδες! 
Να τις βλέπω, να τις αισθάνομαι στη μύτη μου, να τις τρώω! 

- Τ' άλλα τα δυο είναι στον κόσμο τους... 
Πάλι εγώ πρέπει να είμαι ο σοβαρός! 

- Καλά μου ταρανδάκια, πάαααααμε! 
Έχουμε πολλή δουλειά φέτος!!!







Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

3 σοφοί, 3 βασιλιάδες, φουμ φουμ φουμ


Να μη στολίσουμε την πόρτα μας 
μέρες που είναι;

Και του χρόνου!!!

(Αυτή την είχα κάνει πέρυσι αλλά φέτος έχω νέο υπολογιστή 
και βγάζω πολύ εύκολα τα πατρόν... 
Για σένα γλυκιά δασκάλα, γλυκέ δάσκαλε με πολλή αγάπη!!!)








Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Γεωμετρικά σχήματα - στερεά

Ματάκια παντού! 

Παιχνιδιάρικα, μικρά πλασματάκια 
μάς παρακολουθούν την ώρα που κάνουμε μάθημα. 
Στις δύσκολες ώρες των μαθηματικών 
μάς ...ψιθυρίζουν και καμμία απάντηση. 
Έτσι, για να μάθει η κυρία που μας βάζει δύσκολα!!!


Όλο το βράδυ είμαι σίγουρη 
πως αυτά τα χαζούλια μιλάνε μεταξύ τους... 


Η σφαίρα είναι η σοβαρή της υπόθεσης. Βλέπει αλλά δε σχολιάζει... 
Μιλάει μία φορά την εβδομάδα. Κάθε Σάββατο. 


Κύβος, ο άτακτος. 
Το σκάει τα βράδια και παίζει ζάρια με τους φίλους του. 


Η πυραμίδα είναι η κουτσομπόλα της παρέας! 
Χώνει τη μύτη της παντού. 
Σσσσς, μη με μαρτυρήσετε πως σας το είπα... 


Από δυο χωριά, ...χωριάτες! 


- Τι νέα Κύλινδρε;
- Όπως τα ξέρεις, Ορθογώνιε Παραλληλεπίπεδε, 
εδώ, μας έχουν κολλήσει στον τοίχο...

(Άχου κάτι κρυάδες, πρωί πρωί...)













Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Οι μήνες και οι εποχές


Και ήρθε η 5η ενότητα στη Β΄ Δημοτικού
(Πάμε για ψώνια;)
που μαθαίνουμε τους μήνες και τις εποχές. 

Και σκέφτηκα, δεν κάνουμε μια ωραία γωνίτσα;
Και έδωσα σε κάθε παιδί μια φωτοτυπία να τη χρωματίσει. 

Έπειτα τα κολλήσαμε σε διαφορετικά χαρτόνια,
ένα χρώμα για κάθε εποχή.
Η σειρά των αριθμών είναι λίγο μπερδεμένη
αλλά ήθελα να κάθονται καλά οι εποχές. 

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι...
Πολλές φορές μπαίνω στον πειρασμό 
να φτιάξω κάτι μόνη μου 
και τα παιδιά απλά να το βλέπουν. 
Όμως, τα τελευταία χρόνια έχω καταλήξει 
πως πρέπει να υπάρχει ισορροπία
ανάμεσα στο δάσκαλο και τα παιδιά στους τοίχους. 
Και εξηγούμαι.
Δεν μπορεί να είναι μόνο τα έργα των παιδιών 
π.χ. οι ζωγραφιές τους, οι εργασίες τους στους τοίχους. 
Χρειάζεται και ο δάσκαλος το χώρο του 
για τις αριθμογραμμές, τους κανόνες κ.λπ.  
Τα παιδιά πρέπει να έχουν συμμετοχή, 
δε μπορεί να είναι μόνο θεατές. 

Έχω κι έναν δεύτερο προβληματισμό...
Θα μπορούσα να δώσω μια σελίδα λευκή σε κάθε παιδί
και να ζωγραφίσει κάτι σχετικό με το μήνα 
που θα του αναθέσω.
Θα ήταν πράγματι μια πολύ δημιουργική εργασία.
Έχω όμως στο μυαλό μου αρκετά παιδιά
που θα δυσκολευόντουσαν τρομερά στο τόσο ελεύθερο.
Άρα?

Ισορροπία και σε αυτό.

Άλλες εργασίες είναι ελεύθερες 
για τα πιο δημιουργικά μυαλά
και άλλες είναι πιο καθοδηγούμενες 
για να αισθάνονται όλοι όμορφα!
Συμφωνείτε;

Υ.Γ. Παρακάτω, όπως θα διαπιστώσετε από το χρώμα του προσώπου του κοριτσιού,
σαν δασκάλα έχω επιτύχει!!!
Τα παιδιά έρχονται με τέτοια χαρά το Σεπτέμβριο... Μπλαβιασμένα. 
Μπλε απ' το κακό τους?
Πώς μπορεί να ερμηνευθεί μια τέτοια ζωγραφιά?
Όπως και να 'χει αφήνουμε τον - την καλλιτέχνη 
να εκφραστεί ελεύθερα!
Κάπως έτσι θα ξεκίνησε και ο Βαν Γκογκ...
:-)