Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ωωωωω έεεελατο, ωωωω έεεελατοοοοοο!

Εδώ και λίγες μέρες έχω ανακαλύψει μια φοβερή σελίδα,
το Pinterest!
Είναι το κουτί με τους θησαυρούς!
Ουσιαστικά είναι ένας διαδικτυακός πίνακας ανακοινώσεων
όπου καρφιτσώνεις ό,τι σου αρέσει, απ' όποια σελίδα - blog βρεθείς.

Μέχρι να το ανακαλύψω, ή εκτύπωνα αυτό που μου άρεσε 
ή το κατέβαζα σε ένα ντοσιεδάκι...
Αλλά εδώ μιλάμε για την απόλυτη οργάνωση!
Φτιάχνεις πίνακες ανάλογα με το θέμα 
(για το σπίτι, για το σχολείο, κατασκευές, συνταγές...)
και φυσικά όσοι έχουν ήδη εγγραφεί, έχουν ανεβάσει απίστευτα πράγματα!!!

Κάντε μια βόλτα, θα σας αποζημιώσει!

Tο έβαλα και κουμπάκι στη δεξιά στήλη για διευκόλυνση όποιου ενδιαφέρεται.

Το παρακάτω ελατάκι μου καρφώθηκε να το φτιάξω μόλις το είδα,
το καρφίτσωσα στην κατηγορία "must do"
και τώρα το πέρασα στα "done"!
:-) 


Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Xαρτοκουτοκατασκευές! ή αλλιώς "όταν τα παιδιά έχουν κέφια"...

Σήμερα το πρωί χτύπησε το κουδούνι...
Άνοιξα και ξαφνιάστηκα ευχάριστα από το τραγούδι 
και τα χαρούμενα πρόσωπα!!!
Ήταν τα ανήψια μου με την αδελφή μου.
:-)
Είχαν φτιάξει κάτι...

Μια πολιτεία από χαρτόκουτα!!!

Καταλαβαίνετε ζημιά που έπαθα...
Αυτό δε μπορούσε να περάσει έτσι... 
Ανεβήκαμε όλοι μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό
και ....! 

Συμπέρασμα 1ο:
Η φαντασία των παιδιών 
και η δημιουργικότητά τους είναι ανεξάντλητη...

Συμπέρασμα 2ο:
Όταν τα παιδιά έχουν να ασχοληθούν με κάτι ενδιαφέρον
ξεχνάνε τηλεοράσεις, βιντεοπαιχνίδια, i-pad, psp, 
nitendo και όλα τα αντίστοιχα...
Ένας μαθητής μου όταν του είπα πως καλό θα ήταν να παίζει λιγότερο 
με αυτά τις καθημερινές, μου είπε 
(άκουσον άκουσον! τι είπε το παιδί και σε ποιον!) 
ότι βαριέται γιατί δεν ξέρει τι να κάνει!!!

Συμπέρασμα 3ο:
Δε χρειάζονται τρομερά υλικά 
για μια όμορφη κατασκευή.

 
  

 

Έφτιαξαν και έλατο.






 Έπειτα απ' αυτό τα παιδιά (Γρηγόρης, Στράτος, Θοδωρής) 
μου είπαν πως έφτιαχναν στο υπόγειο ένα τανκ.
Ξεκινήσαν με κάτι μικρό...


Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!!! :-)


Μετά από αυτό περάσαμε σε κάτι λίγο μεγαλύτερο...



Αποφασίσαμε πως έπρεπε να έχει κι έναν καταπέλτη!



Μετά από ώριμη σκέψη, αποφασίσαμε πως κάπως έπρεπε να τσουλάει.


Βρήκαμε τη λύση και το καταχαρήκαμε!



Τρέξαμε να το δείξουμε στον παππού και τη γιαγιά!


Περιμέναμε... περιμέναμε... 
αλλά είχαν κοιμηθεί...




Για τον καταπέλτη πήραμε την ιδέα από την παρακάτω σελιδούλα



Υ.Γ. Φλωρίτσα μου, μου θυμίζεις τη μαμά μας 
που δε νοιαζόταν ποτέ για τη βαβούρα που της δημιουργούσα 
με τις κατασκευές μου στο σαλόνι... 
Να ξέρεις πως ακόμα της είμαι ευγνώμων 
που δε μου στέρησε ποτέ αυτές τις δημιουργικές στιγμές...

memories---wall-art

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Γιρλάντα με βελονάκι

Ανάμεσα στο στεφάνι και το τζάκι υπήρχε τεράστιο κενό...
Έτσι σκέφτηκα να πλέξω μια γιρλαντούλα που εδώ και καιρό είχα βάλει στο μάτι. 
Η κατασκευή της είναι πανεύκολη.
Πλέκεις 6 στολιδάκια με βελονάκι (στρογγυλά, αστεράκια, ή ό,τι άλλο θες)
και τα δένεις με μια αλυσίδα από βελονάκι.
Τα πατρόν για τα στολιδάκια κυκλοφορούν ελεύθερα εκεί έξω! :-)






Πατρόν για το αστεράκι


Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα!



Μια όμορφη ιστορία 
βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα...

Με την αθωότητα 
και τη γλυκύτητα των παιδιών...

"Στο τέλος ήταν όλοι εκεί 
και έκαναν πάρτυ!"

Μακάρι τα φετινά Χριστούγεννα 
να τα ζήσουμε στις καρδιές μας
και η χαρά της σημερινής μέρας 
να διατηρηθεί μέχρι του χρόνου ίδια μέρα...


Υ.Γ. Ο τρίτος μάγος είναι μια γλύκα...

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Πλεκτό έλατο με βελονάκι

Ένα υπέροχο πατρόν!
Φαίνεται δύσκολο αλλά είναι αρκετά εύκολο.
Ουσιαστικά πλέκουμε μια πυραμίδα 
και μετά τα κλαδιά φτιάχνονται 
από μια πλεκτή γιρλάντα που τυλίγουμε 
γύρω από την πυραμίδα μας.


Εδώ θα βρείτε το πατρόν αναλυτικά.
http://www.mypicot.com/patterns/9004.pdf


Το δικό μου το στόλισα με μπαλίτσες από τσόχα 
που τις έδεσα σε μια κλωστή για κέντημα, 
χαντρούλες και φιογκάκια.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Χριστουγεννιάτικο ντόμινο

Οι οδηγίες του παιχνιδιού


Κουτί για την αποθήκευσή του



Το παιχνίδι!


Καλή διασκέδαση!!!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Hoola hoop αργαλειός!!!

Ο παλιός αγαπημένος αργαλειός της γιαγιάς
σε μοντέρνα έκδοση!

Hula Hoop Rug

Θα χρειαστείτε:
παλιά μπλουζάκια (T-shirt)
ψαλίδι
ένα χούλα χουπ

 

Ξεκινάμε με τις λωρίδες που θα κόψουμε 
από τα μπλουζάκια. Κόβουμε το γαζωμένο κομμάτι 
της μπλούζας στο κάτω μέρος και το πετάμε. 
Συνεχίζουμε να κόβουμε ισόπαχες λωρίδες 
μέχρι εκεί που αρχίζουν τα μανίκια. 

Για το πρώτο μέρος της κατασκευής 
θα χρειαστούμε 11 λωρίδες.

 

Τεντώνουμε μια λωρίδα και την τοποθετούμε 
όπως δείχνει η παραπάνω εικόνα. 

 

Συνεχίζουμε βάζοντας μια δεύτερη λωρίδα, 
δημιουργώντας έναν σταυρό.

 

Συνεχίζουμε μέχρι να βάλουμε και τις 11 λωρίδες. 

 

Πιάνουμε μαζί 2 από τις ακτίνες μας 
έτσι ώστε να έχουμε μονό αριθμό ακτίνων 
μέσα στον κύκλο μας. 
11 x 2 = 22 ακτίνες.
(- 1 που πιάσαμε με την άλλη)

Τελικός αριθμός ακτίνων: 21

 

Ασφαλίζουμε την πρώτη λωρίδα μας 
σε μια ακτίνα όπως φαίνεται στην εικόνα.


Ξεκινάμε το πλέξιμο!

Περνάμε τη λωρίδα μας μία πάνω, μία κάτω από τις ακτίνες. 
Κάθε ακτίνα έχει δύο κορδόνια. 
Σε αυτή τη φάση τα αντιμετωπίζουμε  σαν ένα. 
Για να βάλουμε τη δεύτερη λωρίδα,
την περνάμε στην πρώτη
κάνοντας μία μικρή θηλιά και περνάμε 
την υπόλοιπη δεύτερη λωρίδα μέσα από τη θηλιά 
που κάναμε για να ασφαλιστεί πάνω στην πρώτη λουρίδα. 
(βλ. εικόνα με την τοποθέτηση της πρώτης λωρίδας)
Το ίδιο κάνουμε και με τις επόμενες. 

 

Όταν έχουμε πλέξει περίπου 10 εκ. 
ξεκινάμε να αντιμετωπίζουμε 
κάθε ακτίνα σαν δύο ξεχωριστά κορδόνια 
και πλέκουμε με τον ίδιο τρόπο. 
Μία πάνω, μία κάτω.
Αυτό διπλασιάζει τις ακτίνες 
και έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα!

Νέος αριθμός ακτίνων: 42

Όταν φτάσουμε στις 2 πρώτες ακτίνες 
που είχαμε βάλει παρέα, τις ξεχωρίζουμε 
για να διατηρήσουμε τον μονό αριθμό ακτίνων.

Τελικός αριθμός ακτίνων: 42 + 3 = 45

 

Όταν φτάσουμε στο επιθυμητό μέγεθος,
κόβουμε τη λωρίδα που πλέκαμε 
και τη δένουμε σφιχτά πάνω στην τελευταία ακτίνα.

 

Τέλος, κόβουμε μία μία τις ακτίνες 
και τη δένουμε σφιχτά 
πριν κόψουμε την επόμενη.

 

3 πολύτιμες συμβουλές 
από την ...τεράστια εμπειρία μου
στα hoola hoop εργόχειρα! :-)

Νο 1: 
Χρησιμοποιήστε το ίδιο χρώμα για τις ακτίνες 
και τις πρώτες λωρίδες που θα πλέξετε 
για να αποφύγετε αυτό το ακανόνιστο κέντρο. 


Νο 2: 
Αφού κόψετε όλες τις λωρίδες, φτιάξτε ένα κουβάρι.
Το βρήκα πιο γρήγορο 
από το να βάζω τις λωρίδες μία μία...



Νο 3: 
Όσο πλέκετε μην ξεχνάτε να χτενίζετε 
τις λωρίδες σας για να πάνε προς το κέντρο.



Σχετικά εύκολη κατασκευή 
που μπορούν να κάνουν και τα παιδιά!

Και με ωραίο αποτέλεσμα!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Γιρλάντα με χαρτί και ψαλίδι

Εύκολη και δημιουργική κατασκευή που τα παιδιά λατρεύουν!!!
Η ιδέα απλή. 
Παίρνουμε ένα τετράγωνο κομμάτι χαρτί
το διπλώνουμε στη μέση από γωνία σε απέναντι γωνία για να σχηματιστεί τρίγωνο
ξανά στη μέση, 
ξανά,
ξανά...
...μέχρι που να μπορεί να κοπεί με το ψαλίδι μας.


Κόβουμε το τρίγωνο που έχει σχηματιστεί πια 
όπως θέλουμε!

Το σιδερώνουμε για να ισιώσει με σίδερο χωρίς ατμό.


Η συγκεκριμένη πρόταση,
πάει τη χαρτοκοπτική ένα βήμα πιο κάτω...
Δεν είναι πολύ όμορφο το αποτέλεσμα;


Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο αναλυτικότερα τις οδηγίες.


Τα υπόλοιπα, 
είναι θέμα φαντασίας...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Παιχνίδι για την προπαίδεια

Πώς παίζεται:

Μοιράζουμε όλες τις καρτέλες 
αφού τις μπερδέψουμε καλά.

Κάθε παιδί κρατάει στα χέρια του 2 - 3 καρτούλες, 
ανάλογα με το πόσα παιδιά παίζουν.

Στόχος μας είναι να κατεβάσουμε όλες μας τις κάρτες
γυρισμένες ανάποδα.

Κρατάμε κι εμείς κάποιες και ξεκινάμε από μία, 
λέγοντας:
"Έχω το 56. Ποιος έχει το 5 Χ 7;"

Το παιδί που έχει το 35 φωνάζει:
"Έχω το 35. Ποιος έχει το 4 Χ 4;"

Το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι
μέχρι να κατεβάσουν όλα τα παιδιά τις κάρτες τους.

Αν κάποιο παιδί δε μιλήσει όταν θα είναι η σειρά του,
τότε φωνάζουμε όλοι μαζί το αποτέλεσμα,
αυτό δηλαδή που ψάχνουμε, 
και το παιδί που έχει αυτή την κάρτα,
την κατεβάζει κάτω αφού την πει 
αλλά γυρισμένη απ' την καλή.
Αυτή η κάρτα έχει χαθεί.

Κερδίζουν τα παιδιά που δεν έχουν κατεβάσει 
καμμία κάρτα ανοιχτή.

Μπορούμε επίσης να μην το κάνουμε ανταγωνιστικό.
Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή στα παιδιά 
ότι δεν κερδίζει κανείς. 
Στόχος μας είναι να κάνουμε 
μια επαναληψούλα στην προπαίδεια.

Προσοχή! Μην μπερδευτείτε! 
Κάποια αποτελέσματα μπορεί να υπάρχουν δύο φορές.
Σε αυτή την περίπτωση, 
λέει ο ένας την κάρτα και ο άλλος περιμένει 
όταν θα ξαναζητηθεί αυτό το αποτέλεσμα 
από άλλο παιδί.




Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

«Η εκπαίδευση είναι το προσάναμμα μιας φλόγας, όχι το γέμισμα ενός αγγείου»


Υπάρχει συχνά η αντίληψη 
ότι μόνο ιδιαίτεροι άνθρωποι είναι δημιουργικοί, 
δηλαδή πως η δημιουργικότητα είναι ένα σπάνιο ταλέντο... 
Αυτή η πεποίθηση ενισχύεται 
από ιστορίες δημιουργικών προτύπων, 
όπως η Μάρθα Γκράχαμ, ο Πάμπλο Πικάσο, 
ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Τόμας Έντισον.

Οι επιχειρήσεις διακρίνουν συνήθως το δυναμικό τους 
σε δύο ομάδες: 
τους «δημιουργικούς» και τους «κουστουμάτους». 
Συνήθως, καταλαβαίνεις ποιοί είναι οι δημιουργικοί 
επειδή δεν φοράνε κουστούμι. 
Φοράνε τζην και έρχονται καθυστερημένοι, 
επειδή πάλευαν με μια ιδέα... 

 

Ο καθένας διαθέτει τεράστιες δημιουργικές ικανότητες. 

Μια κουλτούρα δημιουργικότητας 
πρέπει να περιλαμβάνει τους πάντες, 
όχι μόνο κάποιους λίγους.

Υπάρχει συχνά η αντίληψη πως η δημιουργικότητα 
αφορά σε κάποιες ιδιαίτερες δραστηριότητες, 
όπως οι τέχνες, η διαφήμιση, το ντιζάιν ή το μάρκετινγκ. 
Όλοι αυτοί οι τομείς μπορούν να είναι δημιουργικοί· 
αλλά και οτιδήποτε άλλο μπορεί, 
όπως π.χ. οι φυσικές επιστήμες, τα μαθηματικά, 
η διδασκαλία, η δουλειά με ανθρώπους, η ιατρική, 
η προπόνηση μιας αθλητικής ομάδας 
ή η διεύθυνση ενός εστιατορίου. 

Η δημιουργικότητα είναι εφικτή 
οποτεδήποτε κάνουμε χρήση της νοημοσύνης μας.


Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, ένα πτυχίο πανεπιστημίου αποτελούσε διαβατήριο για την εργασία. 


Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι 
για να αποκτήσει κανείς ακαδημαϊκή μόρφωση. 
Η διαδικασία θα πρέπει από μόνη της 
να αξίζει τον κόπο, και πράγματι 
τα καλύτερα ακαδημαϊκά προγράμματα τον αξίζουν. 

Αλλά η ακαδημαϊκή μόρφωση είναι επίσης 
και ένα είδος νομίσματος: 
έχει μια συναλλακτική αξία στην αγορά εργασίας 
ή στην ακόμα υψηλότερη εκπαίδευση. 


Τα πανεπιστημιακά πτυχία είχαν κάποτε 
υψηλή αξία στην αγορά, 
επειδή ήταν σχετικώς λίγοι εκείνοι που τα διέθεταν. 
Το 1970, την εποχή των παλαιών εκβιομηχανισμένων οικονομιών 
περίπου 1 στους 20 πήγαινε στο πανεπιστήμιο. 

Η σημερινή αναλογία είναι ένας στους τρεις 
και θα φτάσει ένας στους δύο.

Σύμφωνα με την UNESCO, ο αριθμός των ανθρώπων 
που θα αποκτήσουν επίσημα εκπαιδευτικά προσόντα 
μέσα στα επόμενα 30 χρόνια, θα ξεπεράσει το άθροισμα 
των πεπαιδευμένων απ’ αρχής της ιστορίας. 

Κατά συνέπεια, η αγοραστική αξία 
των πτυχίων κατρακυλά. 
Απαιτείται πλέον κάτι περισσότερο 
για να ξεπεράσει κανείς το πλήθος. 
Οι θέσεις που απαιτούσαν κάποτε απλά ένα πτυχίο, 
απαιτούν σήμερα μεταπτυχιακό δίπλωμα 
ή ακόμα και διδακτορικό.

Σήμερα πιστεύουμε ότι διευρύνοντας την εκπαίδευση 
και αναβαθμίζοντας τα εκπαιδευτικά πρότυπα, 
θα πάνε όλα καλά... 
Νομίζουμε ότι στο τέλος, 
αν όλοι έχουν από ένα διδακτορικό, 
θα έχουν άπαντες μερίδιο στην εργασία. 
Δεν θα έχουν όμως... 

Το ζήτημα δεν είναι ότι υποβαθμίζονται 
τα ακαδημαϊκά μας πρότυπα. 
Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι τα ίδια τα θεμέλια, 
πάνω στα οποία έχουν χτιστεί τα υπάρχοντα εκπαιδευτικά συστήματα, μετακινούνται κάτω από τα πόδια μας.

Μέρος της αρχής της γραμμικότητας 
είναι και η ιδέα πως η εκπαίδευση 
είναι βασικά μια προετοιμασία για κάτι 
που πρόκειται να γίνει αργότερα. 


Αυτός είναι και ο λόγος που η εκπαίδευση είναι ακόμα 
κατά βάση εστιασμένη στα παιδιά και τους νέους ανθρώπους. 

Αυτό το σύστημα το αποκαλούν και μοντέλο-ρεζερβουάρ
στα νιάτα σου φουλάρεις το ρεζερβουάρ 
των εκπαιδευτικών καυσίμων σου με ποσότητα, 
που υποτίθεται ότι θα σου φτάσει 
για το ταξίδι της υπόλοιπης ζωής σου.

Στην πράξη βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι 
αφήνουν το σχολείο πίσω τους 
με μισογεμισμένο ρεζερβουάρ 
– έχουν πάρει μια απλώς βασική ποσότητα 
και αν στον δρόμο ξεμείνουν, 
είναι πολύ λίγα τα διαθέσιμα βενζινάδικα...

Κατά την περίφημη έκφραση του Σωκράτη, 
«Η εκπαίδευση είναι το προσάναμμα μιας φλόγας, 
όχι το γέμισμα ενός αγγείου». 


Κάθε μαθητής έχει διαφορετικά ενδιαφέροντα 
και μαθησιακό στυλ. 
Το τι και το πώς διδάσκονται οι μαθητές 
θα πρέπει να κινητοποιεί τις δυνάμεις τους, 
τη φαντασία τους 
και τον διαφορετικό τους μαθησιακό τρόπο. 

Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να μάθει 
παρά τη θέλησή του. 

Η μάθηση είναι προσωπική επιλογή. 
Bέβαια, υπό συνθήκες καταναγκασμού και ποινών, 
ακόμα και ο πιο απρόθυμος μαθητής 
θα παπαγαλίσει με μισή καρδιά κάποιες ιδέες, 
προκειμένου να αποφύγει δυσάρεστες συνέπειες. 
Όμως το πνεύμα της δημοκρατικής εκπαίδευσης 
απαιτεί οι μαθητές να μαθαίνουν εκούσια.


Αν η δημόσια εκπαίδευση ήταν εξατομικευμένη, 
πολύ λιγότεροι μαθητές θα την εγκατέλειπαν. 

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η εξατομικευμένη εκπαίδευση 
για κάθε μαθητή είναι μια χίμαιρα: 
θα ήταν πολύ κοστοβόρα και οι δάσκαλοι 
πολύ απλά δεν θα μπορούσαν να αφιερώσουν
σε κάθε μαθητή τον απαραίτητο χρόνο και προσοχή. 

Δύο είναι οι απαντήσεις σ’ αυτό το επιχείρημα.

Η πρώτη είναι ότι δεν υπάρχει απολύτως 
καμία άλλη εναλλακτική διέξοδος. 
Η εκπαίδευση ή είναι προσωπική ή δεν είναι τίποτα. 
Η εξατομικευμένη μάθηση είναι επένδυση, όχι κόστος. 

Η δεύτερη απάντηση είναι ότι η εξατομικευμένη μάθηση είναι εφικτή για κάθε μαθητή.


Ένας από τους τρόπους που μπορεί να γίνει αυτό είναι 
μέσα από τη δημιουργική χρήση των νέων τεχνολογιών

Κάποια από τα πιο ισχυρά εργαλεία που επινοήθηκαν ποτέ 
για την προώθηση της δημιουργικότητας, της επικοινωνίας και της συνεργασίας, προσφέρουν σήμερα πρωτοφανείς ευκαιρίες για εξατομικευμένη εκπαίδευση: 
μπορούν να θρέψουν τα ενδιαφέροντα, τις ικανότητες 
και το μαθησιακό στυλ κάθε μαθητή...

(Από το βιβλίο "Άλλη λογική", Ken Robinson, εκδ. Εν Πλω)

Ένα συγκλονιστικό κείμενο
που σε προβληματίζει, 
σε φέρνει μπροστά στις ευθύνες σου,
σε απενοχοποιεί,
σε πάει κυριολεκτικά σε μια άλλη λογική...

Μακάρι τα αναλυτικά μας προγράμματα
να ήταν προς αυτή τη λογική...


Ένα βιβλίο που προτείνω 
ανεπιφύλακτα!

Y.Γ.: Θα επανέλθω σίγουρα και με επόμενη ανάρτηση...