Καλό μήνα!!!

Τις προάλλες στην τάξη, τα παιδιά πρωί-πρωί

επέμεναν να γράψουμε δίπλα από την ημερομηνία 

πόσες μέρες έχουμε ακόμα μέχρι τα Χριστούγεννα.

Κι επειδή υποψιάστηκα αμέσως 

από πού τους ήρθε η ιδέα,

(βλ. γνωστό μαγαζί με παιχνίδια)

κι επειδή αρνούμαι να κάνω κάτι τόσο λίγο...

βρήκα την παρακάτω ιδέα για μια πρωτότυπη 

αντίστροφη μέτρηση μέχρι τα Χριστούγεννα!

http://laclassedellamaestravalentina.blogspot.gr/2011/10/calendario-dellavvento-2.html

Η παραπάνω ιδέα είναι για ατομική κατασκευή 

σε μέγεθος περίπου Α4.

Εγώ όμως το ήθελα για την τάξη, 

κι έτσι το μεγάλωσα λίγο...

Θα σας δείξω πώς να το φτιάξετε σε μεγάλο.

Αρχικά σχεδιάστε στην πίσω πλευρά ενός λευκού χαρτονιού

με το χάρακά σας παράλληλες γραμμές

ώστε να δημιουργηθούν θέσεις για τις 24 μέρες.

Επόμενο βήμα: ραπτομηχανή!

Ναι, ναι, ραπτομηχανή!!!

Βγάζετε τη μασουρίστρα και την κλωστή από τη βελόνα 

γιατί δε θέλουμε να ράψουμε κάτι...

Θέλουμε απλά να τρυπήσουμε το χαρτόνι 

ώστε να γίνει το περφορέ, 

(οι τρυπίτσες αυτές που έχουν και τα μπλοκάκια

για να σχίζονται εύκολα οι σελίδες).

Θα το δείτε παρακάτω καλύτερα...

Ξεκινάτε να γαζώνετε το χαρτόνι (χωρίς κλωστή πάντα).

Μην το φοβάστε! Τρυπίτσες κάνετε. 

Απλά πατάτε πάντα πάνω στις γραμμές.

Καλό είναι να ξεκινάτε τα γαζιά λίγο πιο έξω από το περίγραμμά σας

για να κόβεται εύκολα το χαρτί και να μη σκιστεί το μούσι του Άη Βασίλη!

Εδώ φαίνεται καλύτερα αυτό που σας είπα παραπάνω.

Αφού γαζώσετε όλες τις γραμμές

το κόβετε γύρω γύρω.

Κολλάτε και τα υπόλοιπα στοιχεία του προσώπου, 

το σκουφί του και είστε έτοιμοι!!!

Συμβουλή: 

Όταν έρθει η ώρα να βγάλετε μια μέρα,

θα τσακίσετε την κάτω κάτω σειρά 

και έτσι θα κοπεί πολύ πολύ εύκολα!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!

χοο χοο χοοοοοο

Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο (κατασκευή)

Τα παιδιά στο Βυζάντιο έγραφαν πάνω σε πλάκα με κοντύλι 

και έσβηναν μ' ένα μικρό σφουγγάρι. 

Εκτός από τις πέτρινες πλάκες υπήρχαν κι άλλες αλειμμένες με κερί. 

Σ' αυτές έγραφαν με μυτερό καλάμι. 

Αυτά, λοιπόν, διαβάσαμε στο βιβλίο μας, 

μάς έβαλε και μια άσκηση το τετράδιο εργασιών 

να κατασκευάσουμε κι εμείς μια κέρινη πλάκα!

Και πλάκα πλάκα, δεν ήταν τόσο δύσκολο!

Πώς θα το φτιάξουμε:

1) Από το βράδυ, λιώνουμε ένα παλιό κερί με τη μέθοδο μπεν - μαρί.

2) Κόβουμε τετράγωνα πλακάκια από χαρτόκουτα 

και τα βάζουμε πάνω σε λαδόκολα

το ένα δίπλα στο άλλο για να μην πέφτει ανάμεσα το κερί. 

3) Ρίχνουμε επάνω το λιωμένο κερί με ένα πλαστικό κουταλάκι.

4) Κόβουμε με μαχαίρι τα πλακάκια μας.

5) Τα βάζουμε μέσα σε ένα καλαθάκι γιατί πάνω απ' όλα το στυλ!

6) Βάζουμε την ίδια στιγμή μέσα και τις οδοντογλυφίδες 

γιατί "κάποιος" μπορεί να ξεχνάει εύκολα...

7) Το επόμενο πρωί, τα δίνουμε στα παιδιά για να χαράξουν 

-είτε με το μολύβι τους είτε με οδοντογλυφίδα- το όνομά τους!

Το κόκκινο πλαίσιο και τα κόκκινα στοιχεία 

έγιναν με ένα κερί που το ανάψαμε και στάζαμε το ζουμί του 

πάνω στα πλακάκια όσο ήταν αναμμένο.

Αυτή τη δουλειά την έκανα μόνο εγώ.

Απαγορεύεται να την κάνουν τα παιδιά χωρίς την επίβλεψη κάποιου ενήλικα 

γιατί υπάρχει κίνδυνος να καούν με το λιωμένο κερί.

Ναι, έτσι έγινε η έδρα...

αλλά...

Άσε που με λίγο άζαξ η έδρα ξαναήρθε στα ίσια της...

;-)

Ζωγραφική σε 3 βήματα

Τη συγκεκριμένη κατασκευή την κάναμε πέρυσι αλλά τη βρήκα τυχαία τώρα 

και είπα να την αναρτήσω έστω και καθυστερημένα...

Είναι αρκετά εντυπωσιακό το αποτέλεσμα και σχετικά εύκολο.

Πώς θα το φτιάξουμε:

1) Σχεδιάζουμε ένα κεντρικό θέμα, σχετικά απλό. 

Ένα πουλάκι, ένα λουλούδι, έναν ήλιο, ένα σπιτάκι, ένα κάτι...

Τραβάμε γραμμές ξεκινώντας από το θέμα μας 

και χωρίζουμε σε κουτάκια.

Βάφουμε όλα τα κουτάκια με διαφορετικό χρώμα 

(κατά προτίμηση με τέμπερες ή πλαστικά χρώματα).

2) Με ανεξίτηλο μαρκαδόρο "ξεχωρίζουμε" τα κουτάκια, 

ζωγραφίσουμε τις λεπτομέρειες στο θέμα μας 

(μάτια, μύτες κ.λπ.) και σχεδιάζουμε γαζάκια γύρω γύρω.

3) Τελευταία πινελιά! 

Παίρνουμε μπατονέτα και βουτώντας την κάθε φορά 

σε ένα χρώμα, προσθέτουμε λεπτομέρειες. 

Μικρά λουλουδάκια, τρίγωνα, καμπύλες, καρδιές 

και το περίγραμμα του θέματός μας!

Η κατασκευή μας είναι έτοιμη!

Ένα παιδί οκτώ χρονώ...

Είμαι ένα παιδί μικρό 

ίσα ίσα οχτώ χρονώ

και σε τούτη τη γιορτή 

μ’ αυτήν εδώ την αφορμή

θα κάνω την αποκοτιά

και θα σας πω λόγια ηρωικά.

Λόγια που απολαμβάνω 

χωρίς τον παπαγάλο να παριστάνω.

Μου έμαθαν από νωρίς

δάσκαλοι μα και γονείς

τους ήρωες να εξυμνώ 

σπουδαίους να τους θεωρώ.

Δεν είχα ακόμα καταλάβει

πως οι άνθρωποι αυτοί 

ήταν απλοί , καθημερινοί 

σαν εμένα σαν εσένα

ίδια σάρκα, ίδιο αίμα.

Κι έμεινα έτσι να απορώ.

Στο μυαλό δεν το χωρώ

πού βρίσκεται το θάρρος;

Πού χωράει τόσο πάθος;

Πώς προσφέρει δώρο τη ζωή

ένας άνθρωπος που αγάπησε πολύ

πατρίδα , φίλους και παιδιά

Μα όλα αυτά τα θυσιάζει ευγενικά;

Μάλλον θα φταίει που είμαι μικρός

χωρίς μεγάλη πείρα δυστυχώς

που δεν μπορώ να κατανοήσω 

και με σαφήνεια να εξηγήσω

από τι υλικό είναι φτιαγμένα

σε ποιο περιβάλλον αναθρεμμένα

όλα εκείνα τα παιδιά 

π΄αφήσαν την πνοή τους 

στου Πολυτεχνείου τα σκαλιά;

Ήταν μήπως το γάλα που θήλασαν το μητρικό 

που είχε κάτι μαγικό;

Ή μήπως φταίει το σχολείο, 

το γυμναστήριο και το ωδείο ,

των δασκάλων η αγωγή

που τους ξυπνήσαν την ψυχή 

κι έδειξαν σε όλους τους Έλληνες

αυτοθυσία τι θα πει.

Κι είμαι τώρα εγώ εδώ 

ένα παιδί οχτώ χρονώ

σ’ έναν κόσμο που ξέχασε αγάπη τι θα πει 

ψάχνοντας τα λόγια τα σωστά 

για να τιμήσει κείνα τα παιδιά

που ονειρεύτηκαν έναν κόσμο διαφορετικό

με σύνθημα ψωμί παιδεία κι ελευθερία 

για όλο το λαό.

Κι είμαι τώρα εγώ εδώ 

ένα παιδί μόλις οχτώ χρονώ

που έχω για προίκα μου μοναδική 

λίγες λέξεις από την ιστορία την ελληνική 

που περήφανα τις λέω 

σε κάθε περίσταση γιορταστική.

Το όχι στο Μουσολίνι απ’ το έπος του 40

και το ελευθερία ή θάνατος 

απ΄την Αγία Λαύρα

μου μαθαίνουν αληθινή ελευθερία τι θα πει.

Μα κι εκείνα τα λόγια του ποιητή

κάνουν κι εμένα το οχτάχρονο παιδί

να θέλω αληθινά να βοηθήσω 

μα κι εσάς να ταρακουνήσω.

Αφού όποιος την ιστορία του ξεχνά

την κατάρα να ζει τα ίδια και τα ίδια θα κουβαλά.

Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει

Δε θα περά δε θα περάσει ο φασισμός.

Ιωάννα Λιγοψυχάκη

δασκάλα

Y.Γ. Ιωάννα, σ' ευχαριστώ πολύ που με άφησες να το δημοσιεύσω.

Θα χαρώ πολύ αν "φιλοξενηθεί" κι άλλο ποίημά σου σε αυτήν εδώ τη σελιδούλα...

Τα χειροποίητα της Κολοκοτρώνη!

Τα χιλιόμετρα κλωστής ...αυξάνονται
στο υπόγειο εργαστηριάκι μου - παράδεισό μου!

Η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη
για την πρώτη μου συμμετοχή σε παζάρι...

Ετοιμάζω, λοιπόν, τσαντούλες για βιβλία,

 

θήκες για γυαλιά,

κασετινούλες για την τσάντα,

θήκες για φωτογραφική μηχανή - κινητό,

και διάφορα άλλα μικροπραγματάκια με ύφασμα...

Σας περιμένω!

Θα χαρώ πολύ να τα πούμε κι από κοντά!