Ένα παιδί οκτώ χρονώ...

Είμαι ένα παιδί μικρό 

ίσα ίσα οχτώ χρονώ

και σε τούτη τη γιορτή 

μ’ αυτήν εδώ την αφορμή

θα κάνω την αποκοτιά

και θα σας πω λόγια ηρωικά.

Λόγια που απολαμβάνω 

χωρίς τον παπαγάλο να παριστάνω.

Μου έμαθαν από νωρίς

δάσκαλοι μα και γονείς

τους ήρωες να εξυμνώ 

σπουδαίους να τους θεωρώ.

Δεν είχα ακόμα καταλάβει

πως οι άνθρωποι αυτοί 

ήταν απλοί , καθημερινοί 

σαν εμένα σαν εσένα

ίδια σάρκα, ίδιο αίμα.

Κι έμεινα έτσι να απορώ.

Στο μυαλό δεν το χωρώ

πού βρίσκεται το θάρρος;

Πού χωράει τόσο πάθος;

Πώς προσφέρει δώρο τη ζωή

ένας άνθρωπος που αγάπησε πολύ

πατρίδα , φίλους και παιδιά

Μα όλα αυτά τα θυσιάζει ευγενικά;

Μάλλον θα φταίει που είμαι μικρός

χωρίς μεγάλη πείρα δυστυχώς

που δεν μπορώ να κατανοήσω 

και με σαφήνεια να εξηγήσω

από τι υλικό είναι φτιαγμένα

σε ποιο περιβάλλον αναθρεμμένα

όλα εκείνα τα παιδιά 

π΄αφήσαν την πνοή τους 

στου Πολυτεχνείου τα σκαλιά;

Ήταν μήπως το γάλα που θήλασαν το μητρικό 

που είχε κάτι μαγικό;

Ή μήπως φταίει το σχολείο, 

το γυμναστήριο και το ωδείο ,

των δασκάλων η αγωγή

που τους ξυπνήσαν την ψυχή 

κι έδειξαν σε όλους τους Έλληνες

αυτοθυσία τι θα πει.

Κι είμαι τώρα εγώ εδώ 

ένα παιδί οχτώ χρονώ

σ’ έναν κόσμο που ξέχασε αγάπη τι θα πει 

ψάχνοντας τα λόγια τα σωστά 

για να τιμήσει κείνα τα παιδιά

που ονειρεύτηκαν έναν κόσμο διαφορετικό

με σύνθημα ψωμί παιδεία κι ελευθερία 

για όλο το λαό.

Κι είμαι τώρα εγώ εδώ 

ένα παιδί μόλις οχτώ χρονώ

που έχω για προίκα μου μοναδική 

λίγες λέξεις από την ιστορία την ελληνική 

που περήφανα τις λέω 

σε κάθε περίσταση γιορταστική.

Το όχι στο Μουσολίνι απ’ το έπος του 40

και το ελευθερία ή θάνατος 

απ΄την Αγία Λαύρα

μου μαθαίνουν αληθινή ελευθερία τι θα πει.

Μα κι εκείνα τα λόγια του ποιητή

κάνουν κι εμένα το οχτάχρονο παιδί

να θέλω αληθινά να βοηθήσω 

μα κι εσάς να ταρακουνήσω.

Αφού όποιος την ιστορία του ξεχνά

την κατάρα να ζει τα ίδια και τα ίδια θα κουβαλά.

Κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει

Δε θα περά δε θα περάσει ο φασισμός.

Ιωάννα Λιγοψυχάκη

δασκάλα

Y.Γ. Ιωάννα, σ' ευχαριστώ πολύ που με άφησες να το δημοσιεύσω.

Θα χαρώ πολύ αν "φιλοξενηθεί" κι άλλο ποίημά σου σε αυτήν εδώ τη σελιδούλα...