Όμως ο ήλιος πρόβαλε χαρούμενος
- ίδιος παντού,
στον κάμπο και στον λόφο.
Μπογιάτισε όλα τα σπίτια,
τα δέντρα, τα ποτάμια
και τα χέρια μας, χρυσά.
Είπες: "Τα χέρια μας είναι χρυσά",
και γέλασες.
Τα μάτια σου πήραν
το χρώμα του φωτισμένου χορταριού
κι έγιναν δυο μικροί καθρέφτες
της μεγάλης ελπίδας.
Μα τότε κάποιο αγκάθι
τρύπησε το χέρι σου
καθώς έκοβες ένα κυκλάμινο.
Ετούτη η κόκκινη σταγόνα λέκιασε
το άσπρο φόρεμα της μέρας.
Ήθελες να γυρίσουμε πίσω.
Εγώ σου 'δειξα πάλι τη γελαστή κορφή του λόφου
κι ανηφορίσαμε...
στον κάμπο και στον λόφο.
Μπογιάτισε όλα τα σπίτια,
τα δέντρα, τα ποτάμια
και τα χέρια μας, χρυσά.
Είπες: "Τα χέρια μας είναι χρυσά",
και γέλασες.
Τα μάτια σου πήραν
το χρώμα του φωτισμένου χορταριού
κι έγιναν δυο μικροί καθρέφτες
της μεγάλης ελπίδας.
Μα τότε κάποιο αγκάθι
τρύπησε το χέρι σου
καθώς έκοβες ένα κυκλάμινο.
Ετούτη η κόκκινη σταγόνα λέκιασε
το άσπρο φόρεμα της μέρας.
Ήθελες να γυρίσουμε πίσω.
Εγώ σου 'δειξα πάλι τη γελαστή κορφή του λόφου
κι ανηφορίσαμε...