Όλα τ' αστέρια γνωρίζουν τον ήλιο.
Οι πυγολαμπίδες γνωρίζουν τ' αστέρια.
Κι ο ήλιος, αύριο το πρωί,
που θα σταθώ στ' ανθισμένο κατώφλι
κάτου απ' τ' αγιόκλημα,
θα με γνωρίσει.
Θα βγάλω το σκούφο μου,
θα κάνω το σταυρό μου
σα να μπαίνω στην εκκλησιά
και θα πω την πρώτη - πρώτη προσευχή μου...
Γ. Ρίτσος
Γλυκές σκέψεις,όμορφες εικόνες...σε ευχαριστούμε Ιωάννα ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμένος ο κύριος Γιάννης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ τρυφερό! Μου αρέσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' άγγιξες στην ψυχή μου, καρδιά μου, μ' αυτή σου την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι τρυφερή... πιο τρυφερή κι από το χνούδι της μαργαρίτας όταν σου χαϊδεύει το μάγουλο...
Σου στέλνω ένα διαδικτυακό φιλάκι...
... να έρθει και να κουτουλήσει στην οθόνη σου, να τη διαπεράσει μαγικά (μετά το χτύπημα) και να κάτσει απαλά πάνω στα βελονάκια, τις κλωστές και τα πουγκάκια σου, σαν πυγολαμπίδα που φωτίζει τη νύχτα...
Να λάμπεις.
Είναι ο προορισμός σου, μαντάμ βελόνα και κλωστή.